Co zrobić w razie nietrzymania moczu ?

W przypadku stwierdzenia nietrzymania moczu udaj się do swojego lekarza rodzinnego, urologa lub ginekologa.

Występujące objawy są charakterystyczne i pozwalają wstępnie ustalić typ nietrzymania moczu (najczęściej wysiłkowe lub z naglącym parciem). Poza typowym badaniem fizykalnym przeprowadza się badanie ginekologiczne (u kobiety) lub palpacyjne (palcem przez odbytnicę), badanie prostaty (u mężczyzn). Wykonuje się również badanie ogólne moczu, podstawowe badani krwi oraz badanie USG układu moczowego, w tym pęcherza (gdy jest pełny oraz po opróżnieniu). Najwięcej informacji o zaburzeniach czynności pęcherza dostarcza badanie urodynamiczne.

Jak się leczy nietrzymanie moczu ?

Prywatnie leczenie urologiczne nietrzymania moczu zależy od jego typu oraz nasilenia dolegliwości. Jeśli jest to możliwe, dąży się do usunięcia przyczyn, np. leczy zapalenie pęcherza czy chorobę prostaty, odstawia leki oraz substancje działające moczopędnie.

Niezależnie od typu nietrzymani moczu, korzystne efekty dają zmiany stylu życia:

• zmniejszenie spożycia lub odstawienie alkoholu i kofeiny
• zmniejszenie masy ciała w przypadku nadwagi i otyłości
• ograniczenie  spożycia płynów w sytuacjach, gdy chcesz uniknąć lub ograniczyć problemy z wypływem moczu (np. przed spotkaniem towarzyskim, w nocy, itp.)

W wysiłkowym nietrzymaniu moczu u kobiety bardzo ważne jest wzmocnienie mięśni dna miednicy, co może prowadzić nawet do ustąpienia problemu. Są to tzw. ćwiczenia mięśni Kegla (czyli mięśni dna miednicy) zalecane przez urologa. Istniej wiele sposobów wykonania tych ćwiczeń i nie wymagają one żadnych specjalnych warunków, np:

• stań w rozkroku, stopy skieruj na zewnątrz, złap się za pośladki, napnij je i utrzymuj napięte, a następnie rozluźnij (ćwiczenie powtórz kilkukrotnie)
• stań na lekko ugiętych kolanach, plecy wyprostuj, a ręce oprzyj na biodrach; wypychaj miednicę do przody i wracaj do pozycji wyjściowej, następnie wypychaj miednicę do tyłu (ćwiczenie powtórz kilkukrotnie).

 Ważne, aby ćwiczenia wykonywać regularnie, co najmniej 3 razy dziennie i przez co najmniej 3 miesiące. Dopiero po takim okresie możesz oczekiwać poprawy.

Chirurgiczne leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu wykonuje się wieloma metodami, które mają różną skuteczność oraz niekiedy nie zapewniają długotrwałego efektu (nawrót nietrzymania moczu po pewnym czasie). Do najskuteczniejszych należą tzw. zabiegi podwieszenia szyi pęcherza oraz operacje pętlowe, natomiast poprawa po zabiegach wstrzykiwania substancji w okolice cewki moczowej może być przejściowa.

W nietrzymaniu moczu z naglącym parciem leczeni polega na odpowiednim "treningu pęcherza", który prowadzi do rzadszego występowania parcia oraz pozwala go kontrolować, tzn. panować nad potrzebą oddawania moczu. Ćwiczenia te muszą być systematyczne, długotrwałe oraz pod kontrolą osoby z odpowiednim doświadczeniem w tym zakresie.

Leki stosuje się w przypadkach, gdy trening pęcherza okazał się niedostatecznie skuteczny. Leki te mogą mieć poważne działania uboczne i muszą być stosowane pod kontrolą urologa.

Czy nietrzymanie moczu daje powikłania urologiczne ?

Kontakt skóry krocza z moczem może prowadzić do podrażnienia, wysypki, a nawet poważnych zmian zapalnych skóry. Pomocne są tutaj środki służące do wchłaniania moczu (pieluchomajtki, specjalne wkładki) oraz stosowanie na skórę maści chroniących przed odparzeniami.  U osób z nietrzymaniem moczu większe jest ryzyko zakażenia układu moczowego.

Czy nietrzymaniu moczu można zapobiegać prywatnie w własnym zakresie?

Utrzymanie prawidłowej masy ciała, stosowanie diety zapobiegającej zaparciom, ograniczenie spożycia alkoholu i kofeiny oraz regularne ćwiczenia mięśni dna miednicy mogą u części kobiet zapobiec nietrzymaniu moczu.

Zapamiętaj

1. Nietrzymanie moczu nie jest normalna sytuacją wynikającą ze starzenia się, a objawem choroby.
2. W przypadku stwierdzenia nietrzymania moczu udaj się do swojego lekarza rodzinnego, możesz również zgłosić się do urologa lub ginekologa.
3. Niezależnie od typu nietrzymania moczu korzystne efekty dają zmiany stylu życia, tj. zmniejszenie spożycia lub odstawienie alkoholu i kofeiny, zmniejszenie masy ciała w przypadku nadwagi i otyłości oraz ograniczenie spożycia płynów w niektórych sytuacjach.
4. Zalecone ćwiczenia mięśni wykonuj regularnie i przez zalecony okres czasu - tylko wtedy można oczekiwać efektów.
5. W przypadku proponowanego leczenia zabiegowego zawsze pytaj lekarza urolog jaka jest skuteczność zabiegu oraz czy jego efekty są trwałe.

Treść artykułu autoryzowana przez:
Gabinet UROLOG WARSZAWA Prywatnie Leczymy Schorzenia Urologiczne

Powrót do strony głównej: UROLOG WARSZAWA